شكی نيست كه هر چيزی كه موجب تحكيم پيوند خانوادگی و سبب صميميت رابطه زوجين گردد، برای كانون خانواده مفيد است و در ايجاد آن بايد حداكثر كوشش مبذول شود. و بالعكس هر چيزی كه باعث سستی روابط زوجين و دلسردی آنان گردد، به احوال زندگی خانوادگی آسیب می رساند و بايد با آن مبارزه كرد...
فلسفه پوشش و منع كاميابی جنسی از غير همسر مشروع، از نظر اجتماع خانوادگی اينست كه همسر قانونی شخص از لحاظ روانی عامل خوشبخت كردن او به شمار برود، در حالی كه در سيستم آزادی كاميابی، همسر قانونی از لحاظ روانی يك نفر رقيب و مزاحم و زندانبان به شمار می رود و در نتيجه كانون خانوادگی براساس دشمنی و نفرت پايه گذاری می شود. علت اينكه جوانان امروز از ازدواج گريزانند و هر وقت به آنان پيشنهاد می شود، جواب می دهند كه حالا زود است، ما هنوز بچه ايم، و يا به عناوين ديگر از زير بار آن شانه خالی می کنند همين است. و حال آنكه در قديم يكی از شيرينترين آرزوهای جوانان ازدواج بود. جوانان پيش از آنكه به بركت دنيای اروپا كالای زن اينهمه ارزان و فراوان گردد،”شب زفاف را كم از تخت پادشاهی”نمی دانستند.!!!
ازدواج در قديم پس از يك دوران انتظار و آرزومندی انجام می گرفت و به همين دليل زوجين يكديگر را عامل نيكبختی و سعادت خود می دانستند، ولی امروز كامجوئيهای جنسی در غير كادر ازدواج به حد اعلی فراهم است و دليلی برای آن اشتياقها وجود ندارد. معاشرتهای آزاد و بی بند وبار پسران و دختران، ازدواج را به صورت يك وظيفه و تكليف و محدوديت در آورده است كه بايد آن را با توصيه های اخلاقی و يا احيانا - چنانكه برخی از جرائد پيشنهاد می کنند - با اعمال زور بر جوانان تحميل كرد. تفاوت آن جامعه كه روابط جنسی را به محيط خانوادگی و كادر ازدواج قانونی محدود می کند، با اجتماعی كه روابط آزاد در آن اجازه داده می شود، اينست كه ازدواج در اجتماع اول؛ پايان انتظار و محروميت، و در اجتماع دوم؛ آغاز محروميت و محدوديت است. در سيستم روابط آزاد جنسی، پيمان ازدواج به دوران آزادی دختر و پسر خاتمه می دهد و آنها را ملزم می سازد كه به يكديگر وفادار باشند و در سيستم اسلامی به محروميت و انتظار آنان پايان می بخشد. سيستم روابط آزاد اولا موجب می شود كه پسران تا جائی كه ممكن است از ازدواج و تشكيل خانواده سر باز زنند و فقط هنگامی كه نيروهای جوانی و شور و نشاط آنها رو به ضعف و سستی می نهد، اقدام به ازدواج كنند و در اين موقع زن را فقط برای فرزند زادن و احيانا برای خدمتكاری و كلفتی بخواهند، و ثانيا پيوند ازدواجهای موجود را سست می کند و سبب می گردد به جای اينكه خانواده بر پايه يك عشق خالص و محبت عميق استوار باشد و هر يك از زن و شوهر همسر خود را عامل سعادت خود بداند بر عكس به چشم رقيب و عامل سلب آزادی و محدوديت ببيند و اصطلاحاً يكديگر را زندانبان بنامند.
وقتی پسر يا دختری می خواهد بگويد ازدواج كرده ام، می گويد برای خودم زندانبان گرفته ام. اين تعبير برای چيست؟ برای اينكه قبل از ازدواج آزاد بود هر كجا بخواهد برود، با هر كس بخواهد بر قصد، بلاسد، هيچكس نبود كه بگويد بالای چشمت ابرو است. ولی پس از ازدواج اين آزاديها محدود شده است، اگر يك شب دير به خانه بيايد مورد مؤاخذه همسرش قرار می گيرد كه كجا بودی؟ و اگر در محفلی با التهاب با دختری بر قصد، همسرش به او اعتراض می کند. واضح است كه روابط خانواده در چنين سيستمی تا چه اندازه سرد و سست و غير قابل اطمينان است... مسأله مهم ديگر ايجاد پاكترين و صميمی ترين عواطف بين زوجين و برقرار ساختن يگانگی و اتحاد كامل در كانون خانواده است. تأمين اين هدف وقتی ممكن است كه زوجين از هرگونه استمتاع از غير همسر يا همسران قانونی چشم بپوشند، مرد چشم به زن ديگر نداشته باشد و زن نيز در صدد تحريك و جلب توجه كسی جز شوهر خود نباشد، و اصل ممنوعيت هر نوع كاميابی جنسی در غير كادر خانواده حتی قبل از ازدواج هم رعايت گردد.
استاد شهید مرتضی مطهری
نظرات شما عزیزان:
.gif){kind=small}
مطلب خیلی خوبی بود..
.gif){kind=small}
شاد باشی
.gif){kind=small}
آمار
وب سایت:
